Szalejów Górny. Kolejny grób bohatera w ramach projektu Instytutu Pamięci Narodowej „Ocalmy pamięć” wyróżniony

Grób został ozdobiony specjalnym insygnium, którym w ramach projektu „Ocalmy pamięć”, Instytut Pamięci Narodowej przywraca na nowo pamięć o naszych narodowych bohaterach. W uroczystościach wzięli udział także starosta powiatowy w Kłodzku Maciej Awiżeń, wójt gminy Kłodzko Zbigniew Tur, wiceburmistrz Polanicy Zdroju Agata Winnicka, sołtys Szalejowa Górnego Małgorzata Turłaj- Łuszczek, komendant jednostki policji państwowej w Kłodzku nadkomisarz Tomasz Ociepa, dowódca 22. Karpackiego Batalionu Piechoty Górskiej podpułkownik Marcin Sudek, prokurator okręgowy w Świdnicy Wiesław Dworczak, w imieniu senatora Aleksandra Szweda asystentka Iwona Janoszek-Badecka, proboszcz parafii pw. Św. Jerzego w Szalejowie Górnym ks. kan. Grzegorz Todorowski, kapelan dolnośląskiej policji wyznania prawosławnego ks. Protojerej kanonik Grzegorz Cebulski oraz ks. kanonik Bolesław Stanisławiszyn ze Świdnicy. W wydarzeniu brała udział także kompania i orkiestra reprezentacyjna Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu.

Stefan Bobula urodził się 28 listopada 1898 roku w miejscowości Żmudcze koło Kowla na Wołyniu jako syn Piotra i Julianny z domu Wąsik. Od 1918 roku był czynnie zaangażowany w walkę o niepodległość Polski. W listopadzie 1918 r. brał udział w walkach we Lwowie walcząc na odcinku Góra Stracenia, pod dowództwem Romana Abrahama. Następnie został żołnierzem pułku ułanów dowodzonego przez Konstantego Plisowskiego, służąc w szeregach 1. Dywizji Jazdy. Uczestniczył również w wojnie polsko-bolszewickiej jako żołnierz 3 szwadronu policyjnego podporucznika Andrzeja Jezierskiego ze składu słynnego Dywizjonu Jazdy Ochotniczej „Huzarów Śmierci”. Wojnę skończył jako ułan 13. Pułku Ułanów Wileńskich.

W latach 1928-1929 służył w Korpusie Ochrony Pogranicza jako żołnierz szwadronu kawalerii KOP w Łużkach. Po opuszczeniu wojska, zamienił dotychczas noszony mundur na mundur policyjny. Był absolwentem Centralnej Szkoły Policji Państwowej w Mostach Wielkich, po której rozpoczął służbę najpierw w Kozienicach, a następnie w XIII okręgu na Wołyniu. Osiadł w miejscowości Siółki koło Kowla i założył rodzinę, żeniąc się w 1934 roku z Genowefą Kruczyńską. W 1939 roku pozostawał już poza służbą policyjną, lecz nie uchroniło go to, przed deportacją w głąb Związku Sowieckiego w lutym 1940 r. Zwolniony z łagru w 1942 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim formowanym w Sielcach nad Oką. Walczył w szeregach najpierw 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, następnie 2. Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. W 1946 roku zdemobilizowany. Wraz z repatriowaną ze Związku Sowieckiego rodziną osiadł na Dolnym Śląsku. W 1967 roku, w dniu swoich urodzin, po długich zmaganiach z chorobą, umiera i zostaje pochowany na cmentarzu parafialnym w Szalejowie Górnym.

Po zakończeniu uroczystości na cmentarzu na uczestników wydarzenia, w Domu Ludowym w Szalejowie Górnym czekała wystawa poświęcona historii Policji Państwowej w drugiej Rzeczpospolitej. Wystawa „Historia, tradycja, pamięć. Policja Państwowa 1919-1939” została zrealizowana przez oddziałowe Biuro Edukacji Narodowej Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu przy wsparciu Grupy Rekonstrukcji Historycznej „Policja Państwowa ‘39”.