Szczeliniec, czyli Hejszowina

Z tymi stołami było trochę inaczej niż w powojennych podręcznikach do geografii - nie o płaskie wierzchołki pomysłodawcom najbardziej chodziło. Kiedy ponad dwieście lat temu ważyły się losy Szczelińca, a pierwsze, militarne zamiary Prusaków (patrz: Fort Karola na Ptaku) zaczęły ustępować modzie na turystykę, minister do spraw Śląska, Von Hoym, wydał na szczycie wielki bankiet. Za sprawą bogato zastawionych stołów i uczty na skalnych tarasach elita miała od tej pory swoją Górę Stołową. Co w tej nazwie i pruskiej arystokracji widziała po II wojnie światowej rządowa komisja nazewnictwa, tego już chyba z żadnej szafy się nie dowiemy. Wiadomo natomiast, że „płaskie jak stół szczyty” były awaryjnym wyjściem spod ściany.
W XVI wieku nazywano je Heuscher Gebirge. Powszechnie wywodzi się tę nazwę od słowiańskiej "chyszy", czyli słomianej strzechy. Specjaliści od „łojenia” południowych ścian Szczelińca po dziś dzień wspinają się w Hejszowinie.

Trójkątny masyw tworzą:

Zawory - z najwyższym w północno-wschodniej części Rogiem (712 m; niebieski szlak z Chełmska Śląskiego do Mieroszowa, czerwony – z przełęczy Strażnicze Naroże przy drodze Chełmsko Śl. – Mieroszów);

Adršpašsko-Teplicke skaly - ze skalnymi miastami (zielony i niebieski szlak);

Wzniesienie Ostaša - 700 m; niebieski szlak;

Broumovské stĕny - z Božanovským Spičákem (773 m; zielony i czerwony szlak);

Góry Stołowe - ze Szczelińcem Wielkim (919 m; żółty i niebieski szlak), Szczelińcem Małym (895 m; rezerwat przyrody), Skalniakiem (915 m; w pobliżu czerwony szlak z Kudowy przez Karłów do Wambierzyc) i Narożnikiem (851 m; niebieski szlak z Dusznik do Karłowa) oraz Błędnymi Skałami (czerwony szlak z Kudowy) i Skalnymi Grzybami (żółty, niebieski i czerwony).

SZCZELINIEC. O zdobywaniu tym razem nie będzie, bo jest Szczeliniec nade wszystko miejscem kontemplacji przyrody. Tak głębokiej, że na Błędne Skały lepiej poświęcić inny dzień. Poza tym wiadomo: żółtym szlakiem z Karłowa, niebieskim - od Radkowa, a dalej schodami w górę, schodami w dół. Jesteśmy w sercu Parku Narodowego Gór Stołowych (1993 r.) – w rezerwacie "Szczeliniec Wielki", na ścieżce dydaktycznej. Wobec niesamowitości skalnej formy wypełnianie tej ramki dalszą treścią jest tak samo pozbawione sensu, jak przywożenie tu na pół godziny turystów autokarowych. Jeszcze tylko dwie informacje praktyczne. Od 23 września 2006 r. schronisko "Na Szczelińcu" znowu przyjmuje gości. Po wielkim remoncie jest tu nie tylko bufet, ale przede wszystkim 28 miejsc noclegowych (tel. 0-74 871 21 93) ze słynnymi wschodami i zachodami Słońca. Uwadze zdobywców korony ponad łóżko przedkładamy fotel. Fotel Pradziadka. Skała, na którą prowadzą metalowe schody, sięga 919. metra.