Wambierzyce: miasto z barokową świątynią (HISTORIA)

Sanktuarium Królowej Rodzin, czyli Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, stoi na wzgórzu, gdzie w XII w. w niszy wysokiego drzewa umieszczono figurkę Matki Boskiej. Stała się ona celem pielgrzymek w 1218r., kiedy wydarzył się cud. Jan z Ratna odzyskał w tym miejscu wzrok. Od tego momentu do Wambierzyc zaczęło podróżować wielu pielgrzymów z całej Polski, a niedługo potem pod drzewem z figurką postawiono ołtarz, a po bokach lichtarz i chrzcielnicę, a w 1263 r. na wzgórzu powstał drewniany kościół.

Tak powstały pierwsze fundamenty bazyliki, które przez wieki były niszczone i budowane na nowo z trwalszych materiałów. W latach 1715-1723 hrabia Franciszek Antoni von Goetzen wybudował w tym miejscu kolejną świątynię o barokowej architekturze (krużganki dookoła owalnej nawy, 11 kaplic), która przetrwała do dnia dzisiejszego. W 1936 r. papież Pius XI nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej, a w 1980 r. dokonano koronacji figurki Matki Bożej, nadając jej tytuł Wambierzyckiej Królowej Rodzin.

Świątynia nazywana perłą architektury barokowej, góruje nad rynkiem, z którego prowadzi do niej 57 schodów o symbolicznym znaczeniu: 33 stopnie symbolizują wiek Chrystusa w chwili ukrzyżowania; kolejne 15 - to wiek Marii, w chwili poczęcia Jezusa; a pozostałe dziewięć - symbol chórów anielskich.

Prezbiterium w Bazylice jest oddzielone od nawy kratą, a ołtarz główny jest dziełem Karla Sebastiana Flackera. W centrum znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem adorowana przez dwa anioły- figurka wykonana z drewna lipowego ma 28 cm i pochodzi z końca XIV wieku. W nawie po stronie południowej znajduje się barokowa ambona, dzieło Karla S. Flackera z 1723 r. Ambonę wieńczy postać Ducha Świętego, poniżej widnieje Madonna w otoczeniu aniołów. Na baldachimie siedzą personifikacje kontynentów: Ameryki, Europy, Azji i Afryki, a na korpusie znajdują się rzeźby czterech ewangelistów. We wnękach prezbiterium umieszczono ołtarze pochodzące z XIX wieku, m. in. św. Jana Nepomucena, św. Walentego i św. Anny. Ponad drzwiami na ścianie północnej wiszą obrazy św. Jadwigi Śląskiej, św. Otylii i św. Apolonii, a na ścianie północnej św. Jana Sarkandra, św. Franciszka Ksawerego i św. Karola Boromeusza. Budzi to niemały podziw wśród pielgrzymów z całego świata.

Od 2007r. posługują tutaj franciszkanie z Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych.

W okresie od końca XVII do XIX w. powstała w Wambierzycach również kalwaria z około 100 kaplicami i kapliczkami oraz dwunastoma bramami. Całość zbudowano z inicjatywy Daniela von Osterberga, ówczesnego właściciela Wambierzyc .

Kolejnym zabytkiem znajdującym się na terenie Bazyliki jest ruchoma szopka, wykonana 1 882r. przez miejscowego zegarmistrza Longinusa Wittiga. Dzieło w ciągu 28 lat pracy rozrosło się do ogromnych rozmiarów. To największa i najstarsza ruchoma szopka w Polsce. Składa się z 800 figurek, z czego 300 jest ruchomych i przedstawia nie tylko narodziny Jezusa Chrystusa, ale także drogę krzyżową. Zobaczymy w niej również m. in. rzeź niewiniątek na rozkaz króla Heroda, Ostatnią Wieczerzę, objawienia Matki Bożej w Lourdes, Świętą Rodzinę przy pracy, 12-letniego Jezusa w świątyni oraz sceny rodzajowe. Po II wojnie światowej szopka została przejęta przez lokalne władze, a następnie przekazana wambierzyckiej parafii.

Za faktem, że Wambierzyce to miejsce kultu religijnego przemawia fakt, że na terenie wsi znajdziemy nie tylko budowle związane z religią i jej kultywowaniem, ale również otoczenie tej małej wioski koło Radkowa pokazuje, że nazywanie jej śląskim Jeruzalem nie jest przypadkowe.

Okoliczne wzgórza noszą biblijne nazwy: Synaj, Syjon, Horeb, Tabor itp., zaś rzeka przepływająca przez Wambierzycę nosi nazwę Cedron. Odnosi się to w swojej symbolice do Jerozolimy z czasów, kiedy żył Chrystus